donderdag 7 augustus 2014

Spermabanken gaven foute informatie over donoren

 

Begin deze week werd bekend dat er in de afgelopen decennia flink is gesjoemeld bij spermabanken, tenminste wat betreft de identiteit van (toen nog anonieme) donoren.

 

Vanwege auteursrecht beperk ik me hier tot een kort bericht van Nu.nl.

Meer is te vinden op bijv.:

·         Trouw

·         NRC

·         BNR

·         EenVandaag (reportage)

 

 

*****************************

Spermabanken gaven foute informatie over donoren

Spermabanken hebben jarenlang fouten gemaakt bij anonieme donaties. Over donorkinderen uit de jaren tachtig en negentig werd vaak verkeerde informatie over de donor verstrekt

Foto:  Thinkstock

Dat blijkt uit dna-onderzoek door FIOM, dat zich bezighoudt met afstammingsvragen. Zo bleek bij 24 van de 34 onderzochte kinderen die dachten volle broers of zussen te zijn dat ze niet dezelfde donor hebben. 

Vrouwen werd bovendien beloofd dat ze meerdere kinderen van dezelfde donor zouden krijgen. Ze zijn echter 'besodemieterd' door de spermabanken, zegt FIOM-projectleider Hans van Hooff maandagavond in Eenvandaag

 

zaterdag 5 november 2011

Spermadonorsites onder vuur?

Fokke en Sukke bij de spermabank

 

 Ik zag gisteren pas via internet de recente aflevering (23 oktober) van Undercover in Nederland over spermadonoren, meer specifiek over een donor met het syndroom van Asperger, die dat voor de ontvangende vrouwen (de wensmoeders) verzweeg, en overigens ook over andere dingen loog.

In 2007 had men ook al een aflevering over spermadonoren in het grijze (internet) circuit, waarvan nu weer fragmenten werden getoond. Destijds ging het blijkbaar over donoren die eigenlijk op sex uit waren, donoren die veel geld vroegen en donoren die weigerden zich te laten testen op ziekten; deels waren dit dezelfde. Drie keer fout dus.

Als donoren gelijk over "de natuurlijke weg" beginnen, geld vragen of moeilijk doen over SOA-tests, gelijk afkappen en weglopen, zou ik adviseren.

 

De nieuwe aflevering is hier te zien. Het donor-item begint overigens pas na ruim 14 minuten, en wordt lang uitgerekt met veel herhaling, zoals we dat kennen van de commerciële tv. Aan het item zelf heb ik verder weinig toe te voegen: deze donor is natuurlijk helemaal fout bezig, en zoals overal lijden de goeden onder de kwaden.

 

Iets anders is nog de suggestie dat het via de erkende spermabanken helemaal safe zou zijn. Ze testen bloed en sperma van de donoren, maar qua verdere (erfelijke) ziekten vertrouwen ze op een vragenlijst, een gesprekje en de indruk die ze daaruit krijgen. Ze vragen echt niet je medisch dossier op bij de huisarts, laat staan die van je familieleden. De bewuste donor uit de uitzending had waarschijnlijk gewoon bij de spermabank terecht gekund en daar zijn Asperger even goed kunnen verzwijgen. Het gesprek bij de spermabank is korter (hoewel waarschijnlijk professioneler) dan het gemiddelde kennismakingsgesprek tussen de donor en de wensmoeder.

Sterker nog: ik hoorde van een wensmoeder die eerst bij een spermabank was geweest, dat deze geen probleem zag in de (erfelijke) psychiatrische afwijking van haar toenmalige vriendin, die als eiceldonor in aanmerking zou komen.

 

Ook is het niet zo dat de kliniek in alle gevallen een alternatief biedt: mijn sperma was bijvoorbeeld op zich in orde, maar ik werd bij de eerste kliniek afgewezen omdat het niet goed genoeg tegen het invriezen bestand was. Bij de tweede kliniek kon men het wel voldoende goed invriezen, maar hier waren de afstand en de openingstijden van de kliniek voor mij een probleem.

Voor de wensmoeders zijn vooral de wachtlijsten bij de klinieken een probleem, en wellicht ook soms de afstand en openingstijden. Sommigen schijnen ook geen alleenstaande vrouwen te helpen, en ik weet niet of ze wel allemaal lesbische stellen helpen, of misschien komen die dan lager op de wachtlijst.

Voor zowel donor als wensmoeder kan de anonimiteit (of het gebrek daaraan) een probleem zijn: de eerste 16 jaar is alle contact uitgesloten, al zouden beiden het willen. Daarna kan het kind de gegevens van de donor opvragen, al zouden de donor en de moeder dat niet willen. Dat laatste is wel in het belang van het kind, daarom is deze regel in 2004 ingevoerd, maar het is ook de reden dat er sindsdien een tekort aan zaaddonoren is. En er zijn natuurlijk donoren en ontvangsters die toch enige mate van contact willen, of die gewoon even willen zien waar hun zaad vandaan komt c.q. heen gaat. Zoals ik al eerder schreef: de huidige regeling is vlees noch vis.

 

Een SP Kamerlid die met de oplichting van de donor werd geconfronteerd aan het einde van de uitzending, vertoonde de bekende pavlov-reactie: uit de lucht halen die donorwebsites!

Dat kan natuurlijk helemaal niet als de sites niets doen dat verboden is. Dus dan moet er een wet komen die het verbiedt om sperma te vragen van of aan te bieden aan iemand waarmee je geen relatie hebt?? Of tenminste om dat openlijk te adverteren?

Krijgt sperma dan de status van harddrug? :-o

 

Uitwassen zijn altijd wel aan te pakken lijkt mij: geld vragen voor sperma is dacht ik wel verboden in Nederland, en de donor uit de uitzending kan volgens mij vervolgd worden wegens oplichting.

 

Een GroenLinks Kamerlid komt als oplossing niet verder dan een vaag "beter maken van het reguliere circuit" zodat vrouwen dan "niet op dit soort mannen hoeven te vertrouwen". Ze weet blijkbaar van toeten noch blazen.

 

Enkele goede tussenmogelijkheden zou ik wel op prijs stellen:

 

Klinieken zouden ook kunnen bemiddelen tussen donoren en wensmoeders, beiden screenen en met elkaar in contact brengen als zij dat willen, om het doneren verder onderling thuis af te werken.

 

Of wel via de kliniek doneren maar beiden de keus geven om als zij dat willen vanaf het begin contact te hebben, desgewenst zelfs als anonieme kennismaking in de kliniek.

 

Of bij niet-invriesbaar sperma de donor naar de kliniek vragen op het moment dat de vrouw daar is, zodat ze met vers sperma geïnsemineerd kan worden. Dan voelt het ook niet zo koud tussen de benen ;-)!

 

Dat zijn maar enkele creatieve suggesties. Hoop in elk geval niet dat de minister deze blog "uit de lucht" gaat halen...

 

 

Donor Wil

 

 

donderdag 5 mei 2011

Leeftijd en zwangerschapskansen

Ideaal plaatje?
 
 
De vuistregel voor vruchtbaarheid van vrouwen is dat 45 jaar ongeveer de grens is waarop vrouwen zwanger kunnen raken. Uiteraard is dit geen harde grens; vanaf je 28ste of zo begint de vruchtbaarheid al terug te lopen, maar een enkeling krijgt ook nog een kind na haar 45ste.
 
Vruchtbaarheidsklinieken houden 45 jaar doorgaans als grens aan, vaak ook voor mannelijke donoren (soms is dat 50 jaar). In principe kunnen mannen op hoge leeftijd nog kinderen verwekken, maar ook de spermakwaliteit en dus de kans op bevruchting neemt met de loop der jaren af.
 
Zelf heb ik tot nu toe ook 45 jaar als grens gehanteerd voor vrouwen die ik wil helpen om zwanger te worden, maar ik begin daarover te twijfelen, vooral omdat de resultaten tot nu toe tegenvielen, zelfs bij jongere vrouwen, en er toch wel vaker complicaties optraden. Ik wil eigenlijk geen wensmoeders afwijzen op grond van hun leeftijd, maar mijn tijd is vrij beperkt en ik ben natuurlijk toch ook gericht op succes. Vandaar dat ik wat feiten en statistieken heb opgezocht op internet.
 
Enkele willekeurige websites geven overigens al verschillende percentages, al is de tendens gelijk:
 
Freya schrijft:
 

"Hoe zit het met zwanger worden:

Na het 30e levensjaar neemt de vruchtbaarheid van de vrouw gestaag af. Heeft bijvoorbeeld een normaal vruchtbare vrouw op haar dertigste jaar iedere maand een kans van 20% om zwanger te worden, dan daalt deze kans op het 38e jaar naar 5% per cyclus. Dit betekent dus niet dat een vrouw van 38 jaar maar 5% kans heeft om überhaupt zwanger te worden, maar dat het 4 maal zo lang duurt voor ze zwanger is, het zou dus best één of drie jaar kunnen duren voor de op die leeftijd vaak snel gewenste zwangerschap tot stand komt.
Veel vrouwen op oudere leeftijd wenden zich dan ook (te) snel tot een vrouwenarts om via hulpmiddelen, als het stimuleren van de eierstokken of reageerbuisbaby's, zwanger te worden. De kans om op deze wijze sneller zwanger te worden neemt hiermee zeker toe, maar de kans op twee- of drielingzwangerschappen eveneens."

Verder zou de kans op een miskraam toenemen van 10% onder de 35 jaar naar 40% boven de 40 jaar, en is er iets grotere kans op afwijkingen zoals Down en op meerlingen.
 
 
Kindjeopkomst schrijft:
 
"Vruchtbaarheid
Het is echt geen fabel, hoe ouder je wordt, des te sterker je vruchtbaarheid afneemt. Niet alleen op de natuurlijke manier maar ook bij kunstmatige bevruchting. Bij vrouwen die op jongere leeftijd (tot 30 jaar) zwanger proberen te worden is de slaagkans ongeveer 25% om meteen zwanger te worden. Na bijvoorbeeld 3 maanden is dat 50%, 1 op de 2 vrouwen. Deze kansen zijn gehalveerd op je 35e, dus gezakt naar 25% en zelfs tot 10% wanneer je 40 bent. Dit wil niet zeggen dat het niet zal lukken. De kans is echter veel groter dat het langer zal duren.

Waarom minder vruchtbaar

Er kunnen vele oorzaken zijn van verminderde vruchtbaarheid. Het kan zijn dat de eicel en de zaadcel niet bij elkaar kunnen komen door bijvoorbeeld afsluiting van de eileiders of van de zaadleiders. Ook kan het zijn dat er een probleem is met de eicel of de zaadcel. Er komen bijvoorbeeld geen eicellen vrij doordat er geen eisprong is, of dat er geen, of te weinig zaadcellen zijn. In dat geval kan er dan wel maandelijks een eicel vrijkomen maar het kan zijn dat er met de eicel iets niet goed is waardoor er geen zwangerschap optreedt."

 
Ik heb inmiddels drie (letterlijk) vruchteloze pogingen achter de rug om vrouwen aan een kindje te helpen, en wil daarom voorlopig voorrang geven aan jongere vrouwen, tot circa 35 jaar.
 
Donor Wil
 
 

woensdag 1 december 2010

Wie ik wil helpen, waar en hoe

 
Even een nieuw berichtje, voordat lezers gaan denken dat ik niet meer aktief ben...
 
Ik krijg nog steeds regelmatig vragen van (te) ver weg. Mijn huidige woning is een klein appartement (en toegegeven rommelig - een vrijgezellenhuishouden) dat zich niet echt leent voor doneren, dus tenzij men een hotelkamertje wil afhuren (wat op zich een optie is), kom ik bij de ontvangster thuis. Dat is wat mij betreft niet verder dan een uur reizen met OV, dus in aanmerking komen in principe Zuid- en Midden-Limburg, of verder weg indien vlot bereikbaar (maximaal Venlo of Eindhoven, indien in de buurt van het NS-station).
 
Ik vind het daarom ook wel erg handig als je in de eerste mail gelijk je woonplaats vermeldt!
 
Over de wijze van doneren komen ook nog wel eens vragen, hoewel het duidelijk genoeg op deze blog staat, dacht ik: ik doneer in een potje, en de ontvangster brengt het in met een spuitje. Ik ben bereid een of twee keer per maand langs te komen, vraag niet meer dan de reiskosten en werk met een donorcontract van bijv. een jaar.
 
Zie verder mijn donorprofiel:
En voor de praktische gang van zaken:
 
 
 
Groetjes van Wil uit Sittard
 
 
 

dinsdag 1 juni 2010

Hulpmiddelen voor zelf-inseminatie met donorzaad


Ik weet het, beste lezers: het is al maanden stil op mijn Donorblog!
 
Dat komt omdat ik het erg druk heb, maar ook omdat het eerste doel van deze blog was om mezelf te presenteren en zo in contact te komen met geschikte wensmoeders. Daaraan is momenteel geen gebrek.
 
Mijn tweede doel was om informatie te verstrekken over mijn ervaringen en om tips en informatie te geven over het doneren. Dat laatste schiet er dus wel bij in de laatste tijd.
 
Van mijn laatste ontvangster heb ik wat tips opgedaan voor het insemineren. Zo gebruikte ze vooraf het 'zaadvriendelijke glijmiddel' Preseed. Bij kunstmatige inseminatie is op zich natuurlijk geen glijmiddel nodig, maar het zaadvriendelijke aspect kan helpen om zwanger te raken, namelijk bij een lage zuurgraad van de vagina, waardoor de zaadcellen zouden 'doodslaan'. Ik hoef hier geen reclame te maken voor Preseed, dus kijk, denk en oordeel zelf of je hier iets aan zou hebben.
 
Daarnaast had ze een constructie gemaakt voor de inseminatie, waarbij op het spuitje een rietje (van een kartonnen melkpakje) werd bevestigd, verstevigd met een plastic roerstokje c.q. theelepeltje, zie de bijgevoegde foto's.
 
Er zijn overigens ook setjes te koop voor zelfinseminatie, maar het is twijfelachtig of die hun geld waard zijn. Ze zijn in Nederland te bestellen bij het bedrijf Lettix. Op het forum van Verlangennaareenkind heb ik er ooit over geschreven, zie: http://bravo.messageboard.eu/34155/viewtopic.php?p=659#659 en oordeel zelf.
 
Een andere tip, die ik niet kan bevestigen maar ze had het ergens op internet gevonden, is om het sperma uit het potje niet meteen in de spuit op te zuigen. De zaadcellen zouden namelijk eerst een paar minuten tot rust moeten komen, anders zwemmen ze zich kapot tegen de wand van het spuitje. Zaak is natuurlijk wel om het potje op temperatuur te houden, dus in je warme handen of tegen je lichaam.
 
Een punt van discussie is nog het kwartier blijven liggen met de benen oftewel de bips omhoog na het insemineren. Bij de spermabank die ik ken, acht men het nut daarvan onbewezen, en kunnen de vrouwen gelijk na de inseminatie opstaan en vertrekken. Een vrij recent onderzoek van het AMC Amsterdam (zie krantenknipsel hieronder) beweert dat een kwartier blijven liggen met opgetrokken benen de kans op zwangerschap met 50% zou verhogen. De mensen van de kliniek komen wel ervaren en vertrouwenwekkend over, maar zeker bij zelf thuis insemineren zou ik toch blijven liggen: baat het niet, dan schaadt het zeker niet.
De test betrof overigens de IUI-procedure. Ik weet daarvan de details niet, maar zou denken dat het ook voor andere vormen van inseminatie geldt.
 
Tot slot een tip voor de donoren (en andere wensvaders): op TV was niet lang geleden een programma over voeding en sex (ik meen bij LLINK), en daaruit bleek dat een wensvader die dagelijks twee flinke glazen zelfgemaakte 'smoothies' (nee, daarvan had ik nog nooit gehoord) dronk, binnen enkele maanden zijn zaadkwaliteit zo had verbeterd dat zijn vrouw na enkele jaren vruchteloos proberen, alsnog zwanger was geworden. Nu is mijn zaadkwaliteit redelijk volgens de deskundigen, maar voor de zekerheid ben ik nu ook aan de smoothies gegaan, weliswaar kant en klaar gekocht. Zoals gezegd: baat het niet, dan schaadt het zeker ook niet. Ze zijn zowiezo lekker en in alle gevallen gezond. Alleen vrij prijzig om dagelijks te kopen en te drinken...
 
Donor Wil

Klik op de afbeelding voor uitvergroting!
 

vrijdag 5 maart 2010

Re: productie zaadcellen

 
___________________________
 
Een zaadje voor elk gaatje
vind je bij Cuijpers Sittard.

zaadjes welkom

Altijd vers! Levering aan huis!
De laagste prijzen van Limburg!
___________________________
 
Dit is een geintje van de donor, hoor!
Ik lever namelijk geen losse zaadjes, de minimum afname is 200 miljoen!
 
In een artikel over zelfinseminatie las ik vandaag:
Een zaadlozing bevat ongeveer 2 à 3 cc vocht. Hierin bevinden zich 200 à 300 miljoen zaadcellen.
Dat is mijn ervaring ook. De 2 à 3 cc vocht bedoel ik - de zaadcellen heb ik nog niet nageteld.
 
Maar hoe zou dat zitten bij de rockgroep 10cc? Opscheppers!?
Nou, de band bestond uit 4 mannen, dus ik zou denken dat ze gewoon hun productie bij elkaar hebben opgeteld!
De waarheid blijkt echter dat hun naam is ontleend aan de (natte?) droom van hun producer:
 
10cc (Wikipedia)
"Het verhaal gaat dat de groep haar naam ontleende aan de hoeveelheid sperma die de gemiddelde man kwijtraakt per zaadlozing (9cc), maar aangezien zij net iets meer waren dan de gemiddelde man, moest de naam 10cc worden. In werkelijkheid echter werd de naam gegeven door producer Jonathan King, die een droom had over een wereldbekende band met die naam. Overigens komt bij de zaadlozing gemiddeld slechts 3cc sperma vrij."
 
Donor Wil in een wat melige bui ;-)!
 
 

zaterdag 27 februari 2010

Quest: reset yourself - word spermadonor!

 
Ik zag er een groot reclamebord van bij mij om de hoek, maar was te druk met carnaval vieren toen midden februari het tijdschrift Quest uitkwam met als thema "137 tips om je leven te veranderen" (formeel het maartnummer), dus ik kocht het pas een paar dagen later. Eén van die tips was namelijk om spermadonor te worden, en de betreffende journalist had mij via e-mail een aantal vragen voorgelegd (dat was al in november), waaruit in het artikel werd geciteerd. Eigenhandig had de Quest-redactie nog een 'Tinyurl' (http://tinyurl.com/y9uqfd8) toegevoegd die naar deze blog verwijst.

 

Ik hoef hier geen reclame te maken voor de Quest, daar krijg ik niets voor. Sterker nog, ik heb het nummer zelf gekocht, want om een gratis exemplaar te ontvangen had ik mijn huisadres moeten doorgeven, en daar voelde ik niet zo voor. Toch is het - hoewel popie en druk opgemaakt - een niet onaardig tijdschrift met heel veel weetjes. Met 132 pagina's heb ik nog lang niet alles gelezen, maar ze komen wel verantwoord over waar het (wetenschappelijke) feiten betreft, en gaan op de brievenpagina ook serieus en uitvoerig op vragen en kritiek in.

 

De doelgroep van de Quest is mij niet duidelijk. Mijn associatie is met de KIJK (bestaat die nog?), maar uit de brievenpagina blijkt dat ook genoeg ouderen het lezen, en de onderwerpen zijn veel breder dan bij KIJK, die in mijn herinnering vooral over natuurwetenschappelijke zaken schreef voor een jong - vooral mannelijk - publiek. De Quest heeft ook veel sociale, psychologische en medische onderwerpen enz., die ook vrouwen zullen aanspreken. Toch verwachtte ik niet dat mijn doelgroep (wensmoeders) het veel zal lezen.

 

Helaas heb ik geen teller op mijn blog, want ik ben toch wel wat nieuwsgierig hoeveel extra bezoekers het artikel zou hebben opgeleverd. Feit is dat ik pas 1 reactie van een wensmoeder naar aanleiding van het Quest-artikel heb ontvangen. Maar dat kan ook aan mijn vorige stukje liggen, waarin ik nog maar eens duidelijk maakte dat ik toch wel echt wil doneren voor vrouwen uit de buurt (Limburg en aangrenzend gebied) en ik momenteel ook even ben 'volgeboekt'. De Limburgse en Oost-Brabantse wensmoeders die overbleven hadden het wellicht te druk met carnaval vieren om het te lezen of te reageren ;-).

 

Onderstaande versie is me op 1 december door de journalist ter goedkeuring voorgelegd, en aangezien ik geen wezenlijke kritiekpunten had, neem ik aan dat het ongewijzigd zo in de Quest is geplaatst.

 

Donor Wil

 

====================================

 

Word spermadonor!

 

Jezelf voortplanten zonder dat je ook maar één vieze luier hoeft te verschonen. Dat klinkt ideaal, toch? En wat kan je nou beter met je leven beginnen dan helpen nieuw leven te schenken? Doe iets nuttigs met je zaad: word donor.

TEKST: PAUL DE LANGE

Geen: nachtelijk babygehuil, stinkende poepluiers of jarenlange financiële verplichtingen. Wel: veel nageslacht. Wie spermadonor wordt, geeft zijn genen vaker door dan de gemiddelde 'gewone' vader. Sommige spermadonoren hebben tientallen nakomelingen. Die hoeven ze niet zelf op te voeden. De wensouders doen namelijk niets liever. Zij zijn al lang blij dat ze met behulp van de donor een kind hebben gekregen. Zo bekeken klinkt spermadonor worden voor alle partijen aanlokkelijk. Toch is er een tekort aan spermadonoren. Dat komt vooral omdat de vraag naar donoren de laatste jaren sterk is toegenomen. Vroeger meldden alleen haperende heterostellen zich bij een spermabank. Tegenwoordig kloppen daar ook lesbische koppels en alleenstaande vrouwen aan. Mede daardoor hebben spermabanken een wachtlijst van soms wel twee jaar. Mannen die bereid zijn een handje te helpen, zullen dus met open armen worden ontvangen. Toch? 

Donoren hebben superzaad
'We hebben inderdaad een tekort aan spermadonoren. Maar dat komt ook omdat helaas lang niet ieders zaad daar goed genoeg voor is,' zegt Sjoerd Repping. Hij is verbonden aan het AMC-ziekenhuis in Amsterdam als hoofd van het fertiliteitslaboratorium. Daar wordt het sperma van (aspirant) donoren onderzocht. 'Het sperma wordt ingevroren en opgeslagen in vloeibare stikstof. Dat gebeurt bij 196 graden onder nul. Vervolgens wordt het onderzocht op bijvoorbeeld soa's. En weer ontdooid voor gebruik. Bij slechts één op de tien mannen is het zaad goed genoeg om na die procedure nog te kunnen bevruchten.' Wil dat zeggen dat al die andere mannen onvruchtbaar zijn? Repping: 'Zeker niet. Maar het houdt wel in dat hun zaad ongeschikt is voor invriezing. En dus ook om donor te worden.' Wie geschikt blijkt te zijn als spermadonor, heeft dus superzaad. Reden te meer om het te doneren, zou je zeggen. Maar hoe gaat dat praktisch gezien eigenlijk in zijn werk? Repping: 'Donoren komen gemiddeld eens in de twee weken naar het ziekenhuis. Voor de productie hebben we een aparte ruimte. Die noemen we wel gekscherend het masturbatorium. Mensen hebben daar altijd hele wilde voorstellingen van, maar het is echt niets bijzonders. Het is geen steriel hok, en het is ook geen spacey ruimte. Laten we zeggen dat het er ongeveer tussenin zit. En ja, er liggen wat boekjes.'

Zeuren om zakgeld
Repping benadrukt dat sperma doneren wel even iets anders is dan bijvoorbeeld bloed doneren. De gevolgen strekken zich tot ver in de toekomst uit. Ook de wetgever heeft daar lang mee geworsteld. Heeft een kind later nou wel of niet het recht om te weten wie zijn vader is? Of is de wens van een donor om anoniem te blijven belangrijker? Uiteindelijk heeft de wetgever besloten dat het belang van het kind het zwaarst weegt. Sinds 2004 is anoniem doneren bij spermabanken daarom niet langer mogelijk. Gegevens van spermadonoren en donorkinderen worden opgeslagen door de Stichting Donorgegevens Kunstmatige Bevruchting. Daar kunnen kinderen vanaf 12 jaar terecht voor informatie over hun vader. Dan gaat het om gegevens uit het anonieme donorpaspoort. Elke spermadonor wordt gevraagd om zo'n paspoort in te vullen. Daarin staat bijvoorbeeld welke kleur ogen hij heeft, en wat zijn hobby's zijn. Vanaf 16 jaar kan een donorkind aankloppen met de vraag wie zijn vader is. Die wordt vervolgens door de stichting op de hoogte gebracht dat een donorkind contact met hem wil. Kinderen staan dus niet zomaar plompverloren bij spermadonoren op de stoep. Aan de andere kant kunnen donoren niet zelf opvragen wie hun kinderen zijn of waar ze wonen. Ze moeten afwachten of donorkinderen contact met hen opnemen. Of dat ook massaal gebeurt? De toekomst zal het uitwijzen. Overigens hebben donoren volgens de wet geen financiële verplichtingen. Een spermadonor hoeft dus niet bang te zijn dat straks tientallen kinderen om zakgeld komen zeuren.

Bloggen over sperma
Wil je donor worden, maar wel weten wie de moeder van je kind wordt? Dat is mogelijk. Want ook via internet worden volop spermadonoren gezocht. Op diverse forums zijn vrouwen of stellen op zoek naar een donor. Na het eerste contact via internet zullen donor en wensouders elkaar ergens moeten ontmoeten. De donor weet dus naar wie zijn zaad gaat. En de wensouders weten van wie het afkomstig is. Iemand die op internet zijn diensten aanbiedt, is Wil Cuijpers. De Limburgse veertiger startte juli 2009 een weblog. Via zijn blog wil hij koppels of vrouwen in zijn regio aan sperma helpen. Eerder meldde hij zich bij de spermabank, maar zijn zaad bleek niet bestand tegen invriezen. Intussen ziet hij de voordelen van zijn werkwijze. Cuijpers: 'Als je via internet te werk gaat, heb je tenminste een idee waar je zaad terecht komt. Ook kun je eventueel afspraken maken over later contact. Ik vind dat een kind recht heeft te weten waar het vandaan komt. Wanneer je aan een spermabank doneert, is dat bij heteroparen nooit zeker. Als die dat willen, kunnen ze voor het kind verzwijgen dat er een donor is geweest.'

Geen gezin stichten
Toch was het helpen van anderen voor Cuijpers niet de enige reden om spermadonor worden. 'Voor mij is nageslacht het belangrijkste motief. Om anderen te helpen zijn er simpeler methoden, zoals geld overmaken voor een goed doel of vrijwilligerswerk. Zelf zie ik mij geen gezin meer stichten. Voor een man met een kinderwens is dit bijna een ideale manier om toch zijn genen door te geven. Zeker voor iemand die ook weer niet dagelijks met opvoeding bezig hoeft te zijn.' Bang dat hij zich te veel aan de kinderen zal hechten, is hij niet. 'Ik ben eerder bang dat het later misschien niet botert tussen mij en de kinderen. Of dat ze niet goed terecht komen. Wel hoop ik met sommige kinderen iets van contact te houden. Maar dat initiatief laat ik bij de opvoeders en het kind.' Hoe het doneren in de praktijk gaat? Op zijn website doet Cuijpers daar kort verslag van. Het komt erop neer dat hij zich op een gegeven moment met een leeg potje terugtrekt. En enige tijd later met een gevuld potje terug komt. Voordat de wensmoeder met de inhoud aan de slag gaat, is de donor alweer op weg naar huis.

Seks werkt niet
Want één ding is duidelijk: seks als motief gaat niet werken. Wie op meer hoopt dan het heren enkelspel kan beter geen spermadonor worden. Op internet krijgen seksueel getinte voorstellen in forums nooit een serieuze reactie. En juridisch gezien is het ook al niet aan te raden. Volgens de wet ben je dan namelijk geen donor meer, maar verwekker. Met alle mogelijke gevolgen van dien. Dan kon een kortstondig pleziertje nog weleens een flinke financiële nasleep krijgen. Van zo'n jaar of achttien.



Meer info
Stichting Donorgegevens
http://donorgegevens.nl/
Website met veel informatie over rechten en plichten van spermadonoren.
Freya
http://www.freya.nl/
Vereniging voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen. Informatie voor mannen die overwegen spermadonor te worden.

 

___________________

 

(In kaders:)

 
Vrouwen doneren ook
Sperma doneren is uiteraard voorbehouden aan mannen. Kunnen vrouwen dan niets betekenen voor koppels bij wie het niet wil lukken? Toch wel: ook vrouwen kunnen hun steentje bijdragen. Of liever gezegd hun eicel. Bij sommige vrouwen met een kinderwens zijn de eicellen niet goed (meer), of op. En voor een bevruchting heb je nou eenmaal een zaadcel en een eicel nodig. In zo'n geval kan een andere vrouw enkele eicellen afstaan. Die worden vervolgens in reageerbuisjes bevrucht met de zaadcellen van de man. Een eenvoudig proces is dat niet, ook niet voor de donor. Die moet vaak een hormoonkuur ondergaan. De meeste vrouwen ervaren dat niet bepaald als prettig. Hetzelfde geldt voor het weghalen van de eicellen. Dan wacht mannelijke donoren toch een iets aangenamer klusje. 

Nieuwe invasie van Vikingen?
Voor het geld hoef je geen spermadonor te worden. Handel in organen is verboden, en een vergoeding krijgen voor sperma dus ook. Tenminste: in Nederland. In sommige andere landen valt wel geld te verdienen met het doneren van zaad. Het Deense commerciële spermabedrijf Cyros doet bijvoorbeeld goede zaken. En niet alleen in Denemarken. Andere landen met een spermatekort importeren Deens zaad. In België gebeurt één op de twee kunstmatige zwangerschappen met zaad van Cyros. Ook in Engeland en Amerika maakt men gebruik van de diensten van het bedrijf. Er lopen dus steeds meer halve Denen rond. Al heeft Cyros ook Nederlandse mannen in hun klantenbestand.
Website:
http://dk.cryosinternational.com/ 

Zoon ontmoet dochter
Nederlandse spermabanken hanteren een maximum aantal kinderen per donor. Vaak ligt dat rond de 20 tot 25 kinderen per donor. Waartoe die bovengrens dient? Anders wordt de kans te groot dat twee kinderen van dezelfde donor elkaar toevallig ontmoeten. Die weten dan niet dat ze halfbroer en -zus zijn. Mochten ze elkaar erg leuk vinden, kan dat complicaties opleveren wanneer ze kinderen krijgen. Het AMC in Amsterdam hanteert een maximum van 15 gezinnen per donor. Binnen een gezin kan een donor wel meer kinderen hebben. Maar die kennen elkaar als broer en zus. Dan bestaat dus niet het gevaar dat ze elkaar later op latere leeftijd ontmoeten zonder te weten dat ze familie zijn.   

Elk voordeel...
Volop je genen verspreiden en tegelijkertijd anderen helpen. Spermadonor worden heeft zo zijn voordelen. Maar het is niet iets wat je zomaar even doet. Er kleven natuurlijk ook nadelen aan, en praktische bezwaren. Om er een paar te noemen:
– Bij de spermabank moet je zo'n twee keer per maand doneren. Soms wel twee jaar lang.
– Voor het beste resultaat kan je de twee dagen daarvoor beter geen zaadlozing hebben.
– Als je later contact wilt met je nakomelingen, moet je maar afwachten of je dat krijgt.
– Dat je al nageslacht hebt kan een eventuele toekomstige partner afschrikken.