Hoe het doneren in zijn werk gaat met ZI

De één stelt meer eisen aan haar donor dan de ander.

   (Klik op het plaatje voor een grotere weergave)

 

Enkele vrouwen vroegen me recentelijk hoe het doneren in zijn werk gaat.

 

Daarover is natuurlijk op zich allerlei op internet te vinden, en bovendien is mijn eigen praktijkervaring nog vrij beperkt op dit moment.

 

Op BAM-MAM kun je lezen dat er 3 soorten donoren zijn:

 

A-nonieme donoren via een kliniek, dat mag sinds 2004 niet meer in Nederland.

 

B-ekende donoren via een kliniek, dat houdt in dat het kind vanaf zijn 16^de levensjaar de identiteit van de donor kan opvragen.

 

C-donoren, die je zelf zoekt; dus laten we zeggen dat die C voor contact staat. Dat kan iemand uit de eigen vrienden- of kennissenkring zijn (zelfs schoonfamilie komt voor!), of iemand die je via een advertentie vind, vaak op internet (zoals op deze weblog).

 

 

Ik zal me hier verder beperken tot de C-donoren, maar wil allereerst wijzen op het juridische verschil tussen een donor en een verwekker, zie ook de uitleg op KID-kids.

Wie "via de natuurlijke weg" doneert (dwz. door sex met de ontvangster te hebben), is de facto en juridisch geen donor meer maar een verwekker. De natuurlijke weg is om meer dan één reden aantrekkelijk, want die geeft waarschijnlijk het snelste resultaat: geklooi met potjes, spuitjes en slangetjes is nu eenmaal geen verbetering t.o.v. Moeder Natuur.

Echter, de juridische status van verwekker heeft gevolgen: de moeder zou bijvoorbeeld via de rechter alimentatie kunnen eisen van deze 'donor', wellicht kan het verwekte kind ook aanspraak maken op een erfdeel van de donor, en de donor maakt als verwekker anderzijds waarschijnlijk meer kans om omgangsrecht met het kind te eisen. Bedenk beiden dus goed waar je aan begint als je hiervoor zou kiezen. Een donorcontract zal deze andere rechtspositie in principe niet wijzigen, want het contract is juridisch niet bindend. Als één van beiden naar de rechter stapt, hangt het van de omstandigheden en van diens belangenafweging af wie er gelijk krijgt.

 

Maar dit allemaal terzijde; ik wilde de vraag eigenlijk gewoon praktisch beantwoorden, hoe het doneren via een C-donor die je van internet kent in zijn werk gaat.

 

De korte versie, vanuit de wensmoeder geformuleerd:

 

1- Je bedenkt wat je zelf wilt qua kinderwens en of dat ook uitvoerbaar is. Ben je in staat alleen een kind goed op te voeden, heb je een partner of vrienden en familie die je kunnen bijstaan? Wil je enige aktieve rol of helemaal geen contact meer met de donor nadat je zwanger bent geworden en bevallen bent? Wil je dat het kind de donor later kan ontmoeten, of dat hij van meet af aan af en toe op bezoek komt en het kind hem zo een beetje leert kennen? Bespreek het met je eventuele partner, vrienden en familie, zeker als je daarvan een rol in de opvoeding verwacht. Co-ouderschap met de donor is ook een mogelijkheid.

Als er aanleiding is om te twijfelen aan je eigen vruchtbaarheid of gezondheid, is het een idee om dit eerst te laten onderzoeken. Vanaf je dertigste schijnt de vruchtbaarheid en kans op zwangerschap al af te nemen, en tussen de 40 en 50 jaar begint doorgaans de menopauze.

Net als bij een 'gewone' zwangerschap, is er altijd een kans op een miskraam, medische complicaties, of gezondheidsproblemen bij het kindje. Zeker als je er alleen voor staat, moet je dit risico vooraf wel in overweging nemen.

 

2- Wil je een anonieme donor via een kliniek, met de nodige kosten en wachttijden maar ook de nodige voordelen zoals medische begeleiding en screening van de donor, of eentje uit je eigen vrienden- en kennissenkring, of eentje via internet? Wat verwachten jij en de donor ervan en gaat dat samen? Bekijk ook al eens een standaard donorcontract op internet en lees over de ervaringen van anderen (zie links onderaan) om een indruk te krijgen van wat erbij komt kijken.

 

3- Plaats zelf een advertentie op internet of reageer op advertenties van donoren. Maak hiervoor een apart e-mail adres aan en gebruik alleen je voornaam of een pseudoniem. Kijk uit met te snel een onbekende internet-donor je privé-gegevens te geven (zelfs je volledige naam zou ik niet perse meteen gebruiken); er zijn erbij die minder nobele bedoelingen hebben en bijvoorbeeld op sex uit zijn of andere rare dingen willen. Ga dan ook niet gelijk telefoneren of webcammen met een kandidaat-donor.

Vraag de donor om een foto te mailen zodat je een beter beeld van hem krijgt. (Als donor heb ik ook graag een foto van de wensmoeder, maar dat is geen vereiste.)

Laat de donoren die je niet kiest dat netjes via een mailtje weten, al dan niet met motivatie erbij, en geef het ook naar de donoren aan als je met meerderen tegelijk aan het mailen bent en je keus nog niet gemaakt hebt. Dat is wel zo duidelijk naar de donor toe.

 

4- Na enig email contact, waarbij je al kunt aftasten of het enigszins klikt en of jullie het eens zijn over een aantal praktische zaken, spreek je af om kennis te maken. Kies hiervoor een neutrale plek zoals een café. Desgewenst kun je je partner of een goede vriendin meevragen. Het moet dan tussen jou en de donor redelijk klikken qua karakter en communicatie enz., en als dat goed loopt kan een van jullie een concept te voorschijn halen voor een donorcontract, en kunnen jullie dat verder bespreken. De donor dient verder zijn gezondheidspapieren (in elk geval geen HIV of SOA) en vruchtbaarheidstest te kunnen laten zien.

Voor zover dat nog niet besproken was via e-mail, moeten jullie beslissen waar, vanaf wanneer en hoe vaak er gedoneerd gaat worden, en welke vergoedingen (in principe alleen reiskosten) de donor daarvoor krijgt. Doneren kan bij de donor thuis, bij de ontvangster, of in een hotelkamer of elders. Voor de ontvangster is bij haar thuis natuurlijk het makkelijkst.

 

5- Neem nog een paar dagen of langer bedenktijd voor je de donor laat weten of je definitief met hem in zee wilt gaan. Je kunt ook met meerdere donoren afspreken voor kennismaking en daarna kiezen welke het geschikst is, of toch verder zoeken als je bij beiden twijfels hebt. Laat je niet onder druk zetten om een beslissing te nemen waar je wellicht spijt van krijgt.

 

6- Het is erg handig als je de menstruatiecyclus al een tijdje bijhoudt, zodat je ongeveer weet wanneer de eisprong is. Daar zijn ook allerlei hulpmiddeltjes en ovulatietesten voor. Je spreekt met de donor af dat hij 1 of 2 (of 3) keer langskomt in de dagen voor de verwachte eisprong. Of als jullie allebei heel flexibel zijn qua tijd, wacht je tot een positieve testuitslag en belt hem dan op dat hij die avond komt.

 

7- De donor komt langs, je maakt een praatje en drinkt een kopje thee of zo, en dan gaat hij naar de slaapkamer of de badkamer en trekt zich af. Er staat een potje klaar waarin hij het sperma kan opvangen, en eventueel stopt hij het vervolgens zelf in een spuitje. Dan vertrekt hij gelijk, omdat het sperma zo spoedig mogelijk geinsemineerd moet worden, en daar hoef je hem niet bij te hebben.

 

8- Je maakt het je gemakkelijk en gezellig op je bed en brengt het sperma met de spuit (en eventueel een slangetje) in je vagina in, en blijft een kwartiertje of langer liggen met je kont wat omhoog (kussen eronder), zodat het er niet uitloopt. Zie ook hier.

Zelfbevrediging c.q. sex schijnt bevorderlijk te zijn voor bevruchting, maar als je een partner (m/v) erbij hebt gaat het natuurlijk allemaal wat makkelijker.

Potjes en spuitjes zijn voor een paar cent gewoon bij de apotheek verkrijgbaar. Verdere hulpmiddelen zijn niet vereist. (Als de donor bij zijn werk opwindende lectuur behoeft, kan hij dat uiteraard zelf meebrengen.)

 

9- Als je een paar weken later niet zwanger blijkt, laat je dat de donor weten (als je wel zwanger bent natuurlijk ook), en spreek je voor de maand erop weer af. Als je na een jaar nog niet zwanger bent geworden, overleg je of je het contract wilt verlengen, of een andere donor wilt proberen, of je laten onderzoeken bij de dokter omdat er misschien een probleem is. Het is op zich raadzaam om je vruchtbaarheid te laten onderzoeken voordat je aan dit hele traject begint, maar ik geloof dat weinig wensmoeders dat doen.

 

 

Enkele termen in bovenstaand verhaal zijn gehyperlinkt naar websites met nadere informatie daarover. Deze heb ik vrij willekeurig gekozen en is ook op allerlei andere websites te vinden, wellicht uitgebreider of beter.

 

Bij mijn links in de linkerkolom hiernaast heb ik onder meer diverse weblogs staan waarin (wens)moeders over hun ervaringen met ZI of KID vertellen, zoals:

 

• Bammam op weg naar het moederschap! (blog wensmoeder)
• Bewust Alleenstaand Moeder (blog BAM-moeder)
• Femke gaat BAMmen (blog wensmoeder)
• Klap eens in je handjes (blog wensmoeder)
• Monique's Wens (blog KID-moeder)
• Wachten op het Wonder (blog ZI-ouders)

 

Donor Wil uit Sittard

 

Even niet beschikbaar!

Ik ben een maandje met vakantie, en heb bovendien momenteel even meer vragen voor een donor dan ik aan kan voldoen. Mijn tijd en zaad zijn helaas allebei beperkt...

Mailen staat vrij, maar ik verwacht niet iets te kunnen toezeggen tot minstens eind november.

Wil

Recht op afstammingsinformatie?

 

Van de melkboer of niet?

Proefschrift over afstammingsrecht

door Frans Regtien

07-11-2007 (website Wereldomroep)

Beluister het interview met promovenda Jeannette van Raak over afstammingsrecht.

Ouders moeten verplicht aan hun kinderen te vertellen of ze van hen, uit een buisje of van de melkboer zijn. Het recht op afstammingsinformatie is in de huidige Nederlandse wetgeving slecht geregeld. Dat zegt Jeanette van Raak, docent/onderzoeker Familie- en Jeugdrecht aan de Universiteit van Tilburg.

Woensdag promoveert onderzoeker Van Raak op het proefschrift 'Koekoekskinderen en het recht op afstammingsinformatie'. Koekoeken leggen hun eieren in het nest van een andere vogel,die ze dan ook mag uitbroeden.

Overspel
Het lijkt normaal om te weten wie je ouders zijn, maar voor veel adoptiekinderen, vondelingen en donorkinderen is dat niet zo vanzelfsprekend. Veel kinderen die uit een kunstmatige voortplantingstechniek zijn geboren weten bijvoorbeeld niet dat ze niet door hun biologische vader worden opgevoed. En dan kan er natuurlijk ook nog sprake zijn van overspel.

Volgens Jeannette van Raak is het met de huidige Nederlandse wet moeilijk om te achterhalen wie je biologische ouders zijn. In Duitsland bijvoorbeeld is het recht op afstammingsinformatie af te leiden uit de grondwet.

Verzwijgen
Als je op dit moment in Nederland niet weet of je wel of geen donorkind bent, heb je volgens Van Raak niets aan de bestaande wetgeving. Volgens de huidige wetten mag je geen donorgegevens opvragen. Daarbij komt volgens haar dat ouders van donorkinderen geneigd zijn dit feit te verzwijgen.

Het verzwijgen van de afkomst gebeurt volgens de onderzoekster vaak om het kind te beschermen. "Wat niet weet, wat niet deert, denken ze dan. Vaak schamen ze zich ook voor hun omgeving als ze onvruchtbaar zijn. Een donorkind dat van niets weet, gaat dan ook niet op zoek en heeft heel weinig aan die wet."

Van Raak ziet het recht op afstammingsinformatie als een grondrecht. Daarvoor hoeft de grondwet niet gewijzigd te worden, maar ze wil met kleine aanpassingen in de wet het recht op afstemmingsinformatie versterken.

Norm
De promovenda stelt voor om ouders te verplichten hun kind te vertellen of zij daadwerkelijk hun biologische vader en moeder zijn. "Dat is natuurlijk lastig te controleren," geeft ze toe, "ik zie het dan ook meer als een norm, een vorm van bewustwording van ouders. Dit hoort bij de opvoeding."

Ook wil Van Raak iemand wettelijk kunnen verplichten een DNA-onderzoek te laten ondergaan om vast te stellen of hij of zij de echte vader of moeder is van een kind.

Ziekte
Waarom is het, afgezien van het emotionele aspect, zo belangrijk om de afkomst te weten? Volgens Van Raak zijn er ook juridische en medische redenen. Bijvoorbeeld als het gaat om de vaststelling van een erfenis of de diagnose voor een erfelijke ziekte.

De onderzoekster hoopt met het proefschift een voorzet te geven aan politiek Den Haag. Volgens haar is de politiek er ook klaar voor om de wet op het gebied van afstammingsinformatie aan te passen.

 

Wanneer komt de spermadonor?

 

 

Deze vond ik gewoon erg grappig....

 

 

Vandaag kwam de donor weer..... letterlijk en figuurlijk!

http://femkegaatbammen.web-log.nl/van_hier_naar_moederschap/2009/09/in-de-herkansin.html

 

Spermadonoren doen het in een potje!

http://wachtenophetwonder.web-log.nl/wachtenophetwonder/2007/05/dubieuze_sperma.html

 

 

Spermadonor: iedereen kan het worden!

 

 

S1ngle met kinderwens de ideale donor?

(Klik op de afbeelding voor een grotere weergave)

 

 

Tientallen spermadonoren uit Nederland bieden via internet hun diensten aan, de meesten via het handjevol websites dat zich daarop richt, sommigen gewoon via Marktplaats.nl en dergelijke.

 

De ene donor advertentie is nog mooier dan de andere: jong, dynamisch, sportief, sociaal en goed opgeleid, en natuurlijk met een aantrekkelijk en symmetrisch uiterlijk. Het zal best dat sociale, intelligente, sportieve en goed ogende mannen zich eerder geroepen voelen om zich als donor aan te bieden, en ik heb werkelijk geen idee hoeveel ervan anders zijn dan ze zich voordoen en andere bedoelingen hebben dan ze pretenderen. Ik ga ervan uit dat de meerderheid eerbare bedoelingen heeft, maar zoals elk forum waarschuwt: wees behoedzaam en geef niet te snel je privé-gegevens prijs!

 

Curriculum Vitae

Een donorprofiel toont toch veel gelijkenis met een cv: je solliciteert naar een functie als zaaddonor, en de vraag doemt al snel op hoe eerlijk je daarin moet zijn. Zelf heb ik maar 1 keer een serieus sollicitatiegesprek gehad, waarbij ik eerlijk op alle vragen antwoordde. Dat is niet helemaal de bedoeling, bleek achteraf, en ik werd afgewezen. Men had de indruk dat ik alleen solliciteerde vanwege druk van de sociale dienst en niet echt gemotiveerd was, en doordat ik mijn zwakke punten niet verzweeg, werd die indruk blijkbaar alleen maar bevestigd!

 

Ik heb eerlijkheid hoog in het vaandel staan, maar wil natuurlijk ook als donor 'aan de bak komen' tussen al die andere donoren die zich vaak als jonge blonde goden presenteren, dus wat te schrijven? Ik heb het opgelost door naast mijn minpunten in dezelfde zin ook pluspunten te vermelden. Dus ik rook wel, maar ik drink bijna nooit; ik ben al 44 jaar, maar ik oog een stuk jonger; ik ben wat verlegen, maar wel aardig, behulpzaam en betrouwbaar. Ik heb wel een kinderwens, maar hoef geen vaderrol of verplicht contact. Wie wil er een kind van mij?

 

Wil

 

 

Een berichtje voor de wensmoeders

 

Beste wensmoeders en wensouders,

 

Na enkele maanden ervaring met (tot nu toe alleen maar) e-mailen met wensouders, het volgende:

 

Afgezien van de vrouwen op wiens oproepen ik gereageerd heb, hebben de laatste vijf weken 8 vrouwen op mijn weblog/profiel/oproepen gereageerd. Daarvan zijn 3 van de laatste dagen, dus daar kan ik nog niets over zeggen. Van de andere 5 hebben 2 zich bedacht en me dat laten weten (eentje koos toch voor een kliniek, de ander had iemand ontmoet), en 1 liet weten dat ze nog tussen potentiële donoren aan het kiezen was, maar was onduidelijk over of ik nog bericht zou krijgen. De andere 2, die eerst heel konkreet waren over een (kennismakings)afspraak, hebben nu al 10 c.q. 17 dagen niets meer van zich laten horen, en mijn mails (van meer dan een week geleden) niet meer beantwoord.

 

Natuurlijk is voor de wensouders het besluit om via zelfinseminatie een kind te verwekken, vele malen ingrijpender dan voor mij als (potentiële) donor. Ik zal mij dan ook zeker oefenen in geduld als mensen bedenktijd willen, twijfelen, nog andere opties overwegen, enz. Wel vind ik het zo netjes om mij dat dan ook te laten weten. In het internettijdperk is het gangbaar om op e-mails binnen enkele dagen te reageren (tenzij men natuurlijk maar eens per week of minder zijn mail leest). Als ik - zeker na een aanvankelijk enthousiaste mail - meer dan een week geen bericht meer krijg, begin ik ook te twijfelen en me af te vragen waar ik aan toe ben en of ik het betreffende contact maar moet afschrijven. Eigenlijk vind ik het nogal stijlloos om iemand te benaderen voor zoiets als donorschap en dan na 1 of 2 mails gewoon niets meer te laten horen; omdat je een andere donor hebt gevonden, besloten hebt er nog even mee te wachten, nog zit te twijfelen, toch voor een kliniek hebt gekozen, of de prins op het witte paard tegen het lijf bent gelopen? Ik weet niet wat, want men laat opeens niets meer horen en laat mij in het duister tasten.....

 

Ik word dus graag op de hoogte gehouden van de stand van zaken. Laat me gewoon even weten als er nog getwijfeld wordt, meer bedenktijd gewenst is, er nog gekozen moet worden tussen verschillende potentiële donoren of andere opties, als ik bij nader inzien toch geen geschikte donor voor je lijk te zijn, of wat dan ook. Elk antwoord vind ik best en legitiem, maar helemaal geen antwoord, dat zit me dwars.

 

Contact

Mede naar aanleiding van het bovenstaande, nog enkele opmerkingen:

Als je contact met mij opneemt, hoeft je besluit heus nog niet rotsvast te zijn, maar vermeld dan even dat je je nog aan het oriënteren bent of nog geen keus hebt gemaakt maar ZI overweegt.

Vermeld ook als je niet regelmatig op je e-mail kijkt en een reactie dus wat langer kan duren, of zet er een telefoonnummer bij. Ikzelf mail bijna dagelijks, dus van mij kun je altijd snel een antwoord verwachten. Ik ben graag bereid mijn telefoonnummer of een foto mee te sturen, of alle andere voorkomende vragen te beantwoorden. Ik vind het op zich ook prettig als wensouders een telefoonnummer en/of een foto van zichzelf meesturen, maar dat is zeker geen vereiste bij een eerste contact.

Laat wel gelijk weten waar je ergens woont en of je bereid bent richting Limburg te komen, want ik kan qua tijd en vervoer niet het hele land doorreizen.

 

Als je verder je echte naam gebruikt in de mail, moet je niet verbaasd of boos zijn als ik die opgoogle op internet, want ik ben altijd nieuwsgierig met wie ik van doen heb, zeker als de mail zelf summier is. Als je dat niet wilt, gebruik dan alleen je voornaam of verzin een alias en maak ook een e-mail adres aan onder een alias. Dat is ook een goede tip als je zelf een oproep op internet wilt plaatsen, maar niet gelijk wilt dat iedereen weet wie je bent...

 

Groetjes van Wil, uit Sittard

 

Op wit zaad zitten (1)

(klik op de afbeelding voor een grotere weergave)

 

Al eind 2003 las ik in de krant dat de spermabank van het AZM in Maastricht nog maar 1 donor telde. Met het oog op de aangekondigde wetgeving die anoniem doneren via zaadbanken in Nederland onmogelijk zou maken, waren veel donoren al afgehaakt, en sluiting lag in het verschiet.

 

Het zette me aan het denken over mijn eigen sluimerende 'kinderwens'. Ik was 39 geworden en een levenspartner met wie ik die wens gestalte zou kunnen geven had zich nog niet aangediend. De twee serieuze liefdesrelaties die ik eerder gehad had, waren beide voortijdig gestrand, en ik stond ook niet te trappelen om voor de derde keer mijn hoofd - en hart - te stoten. Bovendien was ik redelijk gehecht geraakt aan mijn vrijgezellenbestaan en zag mezelf ook niet als een ideale vader en opvoeder. In hoeverre ik door 'oerinstincten' gedreven wordt, wil ik in het midden laten, maar ik voelde toch wel het verlangen om zoniet mijn opvoedingskwaliteiten, levenservaring en ideeën, dan toch tenminste mijn genen door te willen geven aan een volgende generatie. Die zijn niet slecht, lijkt mij. Ik ben niet lelijk, niet onaardig, en niet dom, en ben nog nooit ernstig ziek geweest.

 

Ik werd al orgaandonor vóór mijn achttiende. Dat weet ik, want mijn moeder moest het donorcodicil nog mede ondertekenen. Bloeddonor ben ik nooit geweest. Daar werd niet voor geworven, dus blijkbaar is er geen tekort aan bloed in Nederland.

In 2002 werd besloten het anonieme zaaddonorschap op te heffen, omdat men van mening was dat kinderen recht hebben te weten wie hun (genetische) ouders zijn. Daar ben ik het helemaal mee eens, maar gevolg was wel dat het aantal zaaddonoren bij de spermabanken sterk terugliep. Per 1 juni 2004 ging de nieuwe wet in. Op de valreep, 30 mei 2004, stuurde ik het volgende e-mailtje naar Maastricht, nadat me eerder gebleken was dat de spermabank buiten kantooruren telefonisch niet bereikbaar was:

 

Geachte heer/mevrouw,

 

Ik overweeg sinds enige tijd serieus om zaaddonor te worden, en hoop daarvoor bij het AZM terecht te kunnen.

Een half jaar geleden was namelijk in het nieuws dat Maastricht nog maar 1 zaaddonor had, en dat de afdeling mogelijk per 1 juni gesloten zou worden. Ik hoop dus dat dit van de baan is. Ik moet wel zeggen dat het lage aantal me niet verbaast: Op internet -en ook op Uw eigen website- was nauwelijks iets te vinden over de spermabank in Maastricht, terwijl bijv. Leiden (LUMC) een aparte pagina erover heeft. Ook toen ik eens telefonisch kontakt wilde opnemen, bleek het IVF-centrum buiten kantooruren niet bereikbaar te zijn, en ik voel er weinig voor om vanaf mijn werk hierover te bellen.

Ik heb er verder ook nog niet achterheen gezeten, omdat ik in het najaar pas tijd verwacht te hebben. Maar ik hoop dat U me alvast kunt informeren wat de stand van zaken is met betrekking tot de eventuele sluiting en wat de verdere procedure zou zijn.

 

Ironisch genoeg hadden 2 weken eerder de bovenstaande artikelen in het Limburgs Dagblad gestaan, maar die kwam ik pas een tijd later tegen in een oude krant. Mijn mail kon dus nauwelijks beter getimed zijn, zou je denken....

 

De volgende dag kreeg ik een ontvangstbevestiging met de mededeling dat mijn mail werd doorgeleid naar de gyneacoloog die in de krantenartikelen wordt geciteerd. En vervolgens... niets meer. Raar maar waar, ik heb nooit meer iets uit Maastricht vernomen!

Zou het vanwege mijn kritische opmerkingen over de slechte informatievoorziening en bereikbaarheid zijn, of toch gewoon slordigheid, of kwam ik niet serieus genoeg over? Wie het weet mag het zeggen. Feit is dat ik, druk genoeg met de rest van mijn leven, het vervolgens ruim 4 jaar heb laten rusten.

 

Wil

 

 

Internetgidsje Spermadonor

Er zijn veel websites te vinden over kinderen krijgen, vruchtbaarheid, eenoudergezinnen, homo-ouders enz., maar ik wil me hier beperken tot KID en zaaddonorschap, en vooral de sites die ikzelf het afgelopen jaar ben tegengekomen.

* KIDKIDS is een website van een lesbisch Limburgs stel, Geert en Anita, dat op dit gebied waarschijnlijk tot de pioniers behoorde. Sinds 2006 wordt de site niet meer bijgehouden, maar er staat nog steeds allerlei nuttige informatie op, zoals over zelfinseminatie.

* Freya is een vereniging voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen. De site heeft allerlei nuttige informatiepagina's, zoals over de nieuwe donorwet van 2004, wat komt er kijken bij KID, informatie voor potentiële spermadonors, en wanneer en hoe vertel je het je donorkind.

NB: sommige informatie hier is wel gedateerd, bijv. op de spermadonor pagina. Zo bestaat de spermabank in Maastricht al jaren niet meer, en (wellicht vanwege het grotere donortekort?) gaat men in Utrecht tot 25 kinderen per donor, toch meer dan ik zou verstaan onder "Per donor worden slechts een zeer beperkt aantal zwangerschappen gerealiseerd".

Overigens betoogt men: "De Nederlandse wet kent geen biologisch vaderschap. Dat betekent dat de man met wie de vrouw getrouwd is, volgens de wet de vader is. Bij samenwonenden kan de man het kind erkennen, waardoor hij juridisch de vader is.

Er zijn enkele uitzonderingen op deze regels, maar voor het spermadonorschap zijn deze niet van belang. De Nederlandse wet kijkt dus niet naar van wie de zaadcel afkomstig is, dus de spermadonor wordt wettelijk gezien niet de vader!

Er is dus geen kans op een claim tot betaling van onderhoud ten behoeve van het kind en deze is ook geen erfgenaam."

Gevallen als men soms uit Engeland of Zweden berichtte over spermadonors die door de rechter tot alimentatie worden gedwongen, zouden daarmee in Nederland niet mogelijk zijn. Maar dat dacht men in die landen waarschijnlijk voorheen ook?

Op Intermediair stond onlangs een artikel met interviews met BAM-moeders.

Enkele tv-uitzendingen die nog op internet staan:

* Rondom 10 - 6 mei 2004 - Bewust alleenstaande moeder

* Rondom 10 - 7 maart 2009 - Ik wil een kind!

Het gekoppelde discussieforum van 2004 is weg en dat van 2009 is verkeerd gelinkt, moet zijn: Ik wil een kind. Overigens was deze uitzending erg ongenuanceerd en niet persé een aanrader. Ook op zo'n forum zijn veel ongenuanceerde reacties te verwachten; lezen op eigen risico!

Informatie van het UMC in Utrecht over hun spermabank waar ik ben geweest.

Dichterbij voor mij was behandelcentrum Stichting Geertgen in Gemert met zaaddonorbank, maar met OV wat omslachtiger te bereiken.

Dan de fora waarop ik ook mijn oproepen heb geplaatst, en die ook allerlei informatieve pagina's bevatten:

* BAM-MAM voor Bewust Alleenstaande Moeders

* KID Informatie voor Kunstmatige Inseminatie met Donorzaad

* Verlangen Naar Een Kind

* Het forum van Verlangen Naar Een Kind

Fora die ik zelf nog niet heb uitgeprobeerd:

* Meer dan gewenst is een stichting voor lesbo's en homo's met een kinderwens; ze plaatsen ook oproepen.

* Stil verlangen is een forum meer voor 'lotgenoten' om ervaringen en informatie uit te wisselen; ik zag er geen oproepenrubriek.

Op Spermadonor-Startbewijs.com en Spermadonor-Startpagina.nl staan nog veel links bij elkaar.

Spermadonor is single met kinderwens

 

Ik behoor zeker ook tot deze groep. De zaadbanken hebben sinds het opheffen van het anonieme donorschap een tekort aan donoren, maar op internet lijkt dat niet het geval te zijn. De zaadbanken hebben dan ook de handicap dat ze vlees noch vis bieden (excuseer de uitdrukking): anoniem doneren kan niet meer, maar contact met het kind of diens ouders is er ook niet. Je weet of hoort minstens 16 jaar helemaal niets over het wenskind, en daarna kan er misschien een nieuwsgierige vreemde aan de deur komen die wil weten wie je bent.

 

====================================

 

Nederland - 11 mei 2007 - Iris Pronk

Spermadonor is single met kinderwens

Altruïstische gever verdwijnt

http://www.trouw.nl/nieuws/nederland/article1633512.ece

 

Het type man dat zich aanbiedt als spermadonor verandert. Nu anoniem doneren niet meer mag, zijn donoren niet louter altruïstische vaders, maar vooral ook singles met een voortplantingswens.

Dat signaleert Pim Janssens van de Nederlands Belgische Vereniging voor Kunstmatige Inseminatie. „Er zijn meer voortplantingsgerichte donoren gekomen: die vinden het leuk dat er veel kinderen van hen zijn."

Klinisch psycholoog Kor van Duinen van ziekenhuis Rijnstate in Arnhem wijst nog op een andere ontwikkeling: spermadonoren bieden zich steeds vaker aan via internet. „Er zijn mannen die op internet rondbazuinen dat ze dertig kinderen hebben. Ik ben daar niet zo blij mee." Met het oog op inteelt hanteren zaadbanken 20 tot 25 kinderen als maximum per donor. Donoren kunnen zich bij meer zaadbanken inschrijven en zo alsnog meer dan 25 kinderen krijgen. Die banken wisselen namelijk geen gegevens uit.

Tot 2004 konden mannen hun sperma anoniem doneren. Dat kan niet meer omdat kinderen het recht hebben om te weten wie hun biologische vader is. De donoren van voor 2004 – vaak zelf vader – noemden vooral altruïstische motieven, zoals: 'Ik gun anderen hetzelfde geluk'. Dat type bestaat nog steeds, zegt Sjoerd Repping, hoofd van het fertiliteitlaboratorium van het AMC in Amsterdam. Maar ook volgens hem groeit het aantal donoren met een 'voortplantingsmotief': „Misschien durven mannen tegenwoordig eerlijker te zeggen dat ze graag willen dat er een kind van hen rondloopt."

Gynaecoloog Marinus Crooij, directeur van Medisch Centrum Kinderwens in Leiderdorp, vult aan: „Ze zijn wat ouder dan in de anonieme tijd. Ik zie meer mannen die 35 of 40 jaar en single zijn en denken: ik wil toch wat nalaten."

De zaadbanken kampen met een tekort aan donoren sinds 2004. Waren er in 2003 nog 290 donoren (180 bekende, 110 anonieme), in 2005 waren er nog maar 185.

Op sites als www.bam-mam.nl , een website voor de bewust alleenstaande moeder, valt te lezen: 'Aangeboden: spermadonor (37). Relationele situatie: single. Beweegreden: kinderwens.' De bam-mam is aangewezen op een donor, die ze vindt in de eigen kennissenkring, op internet of via een van de circa tien zaadbanken in Nederland.

 

Zaaddonor uit Limburg biedt zich aan

 

Beste wensouders,
 
Ik ben een 44-jarige man uit Limburg, en wil me langs deze weg aanbieden als ZI-zaaddonor. Ik reis met het openbaar vervoer, en ben beschikbaar voor een reistijd tot maximaal een uur van Sittard (pakweg tot Eindhoven of Venlo).
 
Wie ik wil helpen:
Lesbische stellen, hetero-stellen, alleenstaande vrouwen. Ik ben van mening dat het kind t.z.t. verteld moet worden dat het uit donorzaad stamt. Natuurlijk moet het enigszins klikken tussen mij en de wensouders, maar ik hoef geen intensief contact.
 
Bij alleenstaande vrouwen verwacht ik dat het een weloverwogen keus is en ze de opvoeding ook alleen aankan, of hulp uit de omgeving kan krijgen. Bij stellen ga ik uit van een stabiele relatie zonder grote conflicten. Ik wil erop kunnen vertrouwen dat de wensouders goed over hun keus hebben nagedacht.
 
Mijn voorwaarden:
Ik wens zeker geen vaderrol, hoewel ik incidentele bezoeken in overleg niet uitsluit. Contact op latere leeftijd indien het kind dat wenst is prima, maar ik zal me niet opdringen.
Af en toe een berichtje van de ouders en een foto van het kind zou ik wel op prijs stellen, en is voor mij in principe ook genoeg.
Een donorcontract opstellen lijkt me wel erg raadzaam.
 
Mijn profiel en kenmerken:
Ik ben blank, 1,80 m. lang, weeg 75 kilo, heb bruine haren en ogen, zie er niet slecht uit en schijn een iets bovengemiddeld IQ te hebben. Ik heb een normaal postuur en conditie, eet redelijk gezond en vegetarisch. Ik gebruik geen drugs of medicijnen en drink slechts incidenteel alcohol; ben wel tot op heden een regelmatige roker. Minpuntje is verder een bril sinds mijn twaalfde (waarschijnlijk niet erfelijk, mijn ouders kregen pas op latere leeftijd een leesbril); daar tegenover staat dat ik op mijn 44ste nog niet kalend ben en nauwelijks grijze haren heb. Ik word bijna altijd jonger geschat.
 
Ik ben zelf kinderloos, heb een vaste baan als ambtenaar, een positieve instelling en linkse idealen. Ik heb een duurzame, platonische relatie met een vrouw die beslist geen kinderen wil. Het risico op geslachtsziekten is dus nihiel. Mijn karakter is rustig, behulpzaam en trouw, maar wat verlegen.
 
Het idee kwam zo'n 4 jaar geleden bij me op toen ik 40 werd en er berichten in de media verschenen over tekort aan zaaddonoren. In de herfst van 2008 heb ik mij op een KID forum ingeschreven en een paar maanden later ben ik een paar keer naar het UMC in Utrecht gereisd voor de spermabank daar. Mijn zaad bleek op zich in orde, maar was helaas niet voldoende bestand tegen het invriezen, waardoor ik als donor werd afgewezen. Later heb ik een tijdje bij een andere kliniek gedoneerd, waar mijn zaad wel voldoende invriesbaar bleek (andere criteria en/of andere invriesmethode?). Mijn bloedgroep is 0-positief. Ik heb geen erfelijke ziektes in de familie.