In 2007 had men ook al een aflevering over spermadonoren in het grijze (internet) circuit, waarvan nu weer fragmenten werden getoond. Destijds ging het blijkbaar over donoren die eigenlijk op sex uit waren, donoren die veel geld vroegen en donoren die weigerden zich te laten testen op ziekten; deels waren dit dezelfde. Drie keer fout dus.
Als donoren gelijk over "de natuurlijke weg" beginnen, geld vragen of moeilijk doen over SOA-tests, gelijk afkappen en weglopen, zou ik adviseren.
De nieuwe aflevering is hier te zien. Het donor-item begint overigens pas na ruim 14 minuten, en wordt lang uitgerekt met veel herhaling, zoals we dat kennen van de commerciële tv. Aan het item zelf heb ik verder weinig toe te voegen: deze donor is natuurlijk helemaal fout bezig, en zoals overal lijden de goeden onder de kwaden.
Iets anders is nog de suggestie dat het via de erkende spermabanken helemaal safe zou zijn. Ze testen bloed en sperma van de donoren, maar qua verdere (erfelijke) ziekten vertrouwen ze op een vragenlijst, een gesprekje en de indruk die ze daaruit krijgen. Ze vragen echt niet je medisch dossier op bij de huisarts, laat staan die van je familieleden. De bewuste donor uit de uitzending had waarschijnlijk gewoon bij de spermabank terecht gekund en daar zijn Asperger even goed kunnen verzwijgen. Het gesprek bij de spermabank is korter (hoewel waarschijnlijk professioneler) dan het gemiddelde kennismakingsgesprek tussen de donor en de wensmoeder.
Sterker nog: ik hoorde van een wensmoeder die eerst bij een spermabank was geweest, dat deze geen probleem zag in de (erfelijke) psychiatrische afwijking van haar toenmalige vriendin, die als eiceldonor in aanmerking zou komen.
Ook is het niet zo dat de kliniek in alle gevallen een alternatief biedt: mijn sperma was bijvoorbeeld op zich in orde, maar ik werd bij de eerste kliniek afgewezen omdat het niet goed genoeg tegen het invriezen bestand was. Bij de tweede kliniek kon men het wel voldoende goed invriezen, maar hier waren de afstand en de openingstijden van de kliniek voor mij een probleem.
Voor de wensmoeders zijn vooral de wachtlijsten bij de klinieken een probleem, en wellicht ook soms de afstand en openingstijden. Sommigen schijnen ook geen alleenstaande vrouwen te helpen, en ik weet niet of ze wel allemaal lesbische stellen helpen, of misschien komen die dan lager op de wachtlijst.
Voor zowel donor als wensmoeder kan de anonimiteit (of het gebrek daaraan) een probleem zijn: de eerste 16 jaar is alle contact uitgesloten, al zouden beiden het willen. Daarna kan het kind de gegevens van de donor opvragen, al zouden de donor en de moeder dat niet willen. Dat laatste is wel in het belang van het kind, daarom is deze regel in 2004 ingevoerd, maar het is ook de reden dat er sindsdien een tekort aan zaaddonoren is. En er zijn natuurlijk donoren en ontvangsters die toch enige mate van contact willen, of die gewoon even willen zien waar hun zaad vandaan komt c.q. heen gaat. Zoals ik al eerder schreef: de huidige regeling is vlees noch vis.
Een SP Kamerlid die met de oplichting van de donor werd geconfronteerd aan het einde van de uitzending, vertoonde de bekende pavlov-reactie: uit de lucht halen die donorwebsites!
Dat kan natuurlijk helemaal niet als de sites niets doen dat verboden is. Dus dan moet er een wet komen die het verbiedt om sperma te vragen van of aan te bieden aan iemand waarmee je geen relatie hebt?? Of tenminste om dat openlijk te adverteren?
Krijgt sperma dan de status van harddrug? :-o
Uitwassen zijn altijd wel aan te pakken lijkt mij: geld vragen voor sperma is dacht ik wel verboden in Nederland, en de donor uit de uitzending kan volgens mij vervolgd worden wegens oplichting.
Een GroenLinks Kamerlid komt als oplossing niet verder dan een vaag "beter maken van het reguliere circuit" zodat vrouwen dan "niet op dit soort mannen hoeven te vertrouwen". Ze weet blijkbaar van toeten noch blazen.
Enkele goede tussenmogelijkheden zou ik wel op prijs stellen:
Klinieken zouden ook kunnen bemiddelen tussen donoren en wensmoeders, beiden screenen en met elkaar in contact brengen als zij dat willen, om het doneren verder onderling thuis af te werken.
Of wel via de kliniek doneren maar beiden de keus geven om als zij dat willen vanaf het begin contact te hebben, desgewenst zelfs als anonieme kennismaking in de kliniek.
Of bij niet-invriesbaar sperma de donor naar de kliniek vragen op het moment dat de vrouw daar is, zodat ze met vers sperma geïnsemineerd kan worden. Dan voelt het ook niet zo koud tussen de benen ;-)!
Dat zijn maar enkele creatieve suggesties. Hoop in elk geval niet dat de minister deze blog "uit de lucht" gaat halen...
Donor Wil
